دلم یه بهونه میخواد

گاهی از خودمو اطرافیانم اونقدر خسته میشم که چشمام رو همه چیز می بندم اونوقته که دیگه هیچی برام مهم نیست ، هیچ حسی ندارم دیگه مهم نیست کی هستم ، کجا زندگی می کنم و چیکار میکنم ، دیگه مهم نیست کسایی رو دوست دارم یا کسایی دوستم دارن !!!!!

اونقدر خسته میشم که حس می کنم به هیچی وابسته نیستم ، هیچ ریشه ای ندارم ، از همه چیز بدم میاد ، اصلا از همه چیز متنفر میشم ،دیگه دلم هیچی نمی خواد ، اگه همه دنیام رو هم بخوان دودستی تقدیم میکنم دنیایی که همه چیز زندگیم !!!!!

این موقع فقط یه چیز آرومم میکنه ، پنجره رو باز می کنم و به آسمون که داره غروب می کنه نگاه میکنم بعد سرم رو میذارم روی بالشت و گریه میکنم اونقدر گریه می کنم تا آروم بشم اونقدر گریه می کنم تا همه چیزایی که تو دلم مونده خودشون خجالت بکشن و برن ، بعد یه صدایی رو میشنوم آره صدای خودمه بلاخره بعد از مدتی صدا کردن صداش رو شنیدم ، میدونی بهم چی میگه : می گه که از خودم خیلی دور شدم میگه خودم رو انقدر با اتفاقاتی که هر روز برام می افته مشغول کردم که دیگه وقت ندارم به خودم فکر کنم میگه خیلی وقته به آرزوهام نگاه نکردم اونقدر که روشون رو خاک گرفته.

دوباره به خودم بر میگردم ولی تا کی می تونم اینجوری ادامه بدم ، تا کی می تونم دلم رو خوش کنم ، تا کی میشه خیلی چیزا رو ندیده بگیرم و فراموش کنم ، دلم یه بهونه می خواد یه بهونه که بهم انرژی بده ، بهم انگیزه بده تا بتونم به اوج پرواز کنم ، دلم یه بهونه میخواد ، یه بهونه که ...............