خانه تکانی آسمانی

گردونه دار پیر ریش سفیدش را که یادگار میلیون ها سال بود ، از تو دست و پایش جمع کرد و گردونه طلایی خورشید را با آن گرد گیری کرد ؛ دست برد کلید طلایی را که به کمرش آویزان بود رو به مشرق گذاشت . بله حالا موقعش بود . خورشید خسته و کوفته از راه می رسید .کلید انداخت در مشرق را باز کرد .خورشید تاخیر داشت و وقتی از راه رسید خاک آلوده بود و خمیازه می کشید . گردونه دار گرد راه را که بر سر روی خورشید نشسته بود با ریش سفید و انبوهش سترد و شعاع هایش را برق انداخت و خورشید سوار گردونه شد تا سفر خود را در آسمان شروع کند . اما قبل از رفتن گفت : ارباب برایت پیغام فرستاده ، به همین دلیل معطل شدم .

گردونه دار پیر گفت : صاحب امر اوست .

خورشید ادامه داد : سلام رساند گفت می خواهم امروز پستوی آسمانی را خانه تکانی کنی و خرت و پرت ها را جمع کنی بسوزانی یا دور بریزی ... اما از همه مهمتر این دستور است که ستاره های بندگان را از توی گنجه در بیاوری و برایشان بفرستی زمین می خواهم هر کس ستاره خود را مالک بشود .

گردونه دار پیر شروع کرد به غر و لند کردن : مگه خانه تکانی پستوی آسمانی کار آسانی است ؟ از پانصد هزار سال پیش بلکه پیشتر مدام جنس در این پستو انبار شده . از خرت و پرت راه سوزن انداختن نیست .

خورشید گفت خودت ارباب را میشناسی ، وقتی دستور میدهد ، خودش هوای هر کاری را دارد .

خورشید راه افتاد و گردونه دار پیر خودش غرغرکنان به سراغ پستوی آسمانی رفت . زیر لب گفت : نسل شان را از روی زمین بردار و همه را خلاص کن . اینا آدم بشو نیستند . حیف از آن جرقه هایی که از آتش دل خودت در سینه هایشان ودیعه گذاشتی ! جان به جانشان بکنی تخم و تره همان عنتر حرف نشنو هستند. خودت بالا سرشان بودی چه بلاها که سر هم نیاوردند ، حالا می خواهی افسارشان را دست خودشان بدهی ؟ چقدر لی لی به لالایشان می گذاری ! چقدر به این وروجک های زمینی رو نشان میدهی ؟ از وقتی روی دو پایشان ایستادند ذوق زده شدی ، هی از نژاد شریف انسانی حرف زدی . نژاد شریف انسانی ات را میشناسم ، اینطور که شنیدم غیر از کشت و کشتار و ضعیف چزانی هنر دیگری ندارند ...

همینطور زیر لب غر غر می کرد و می رفت. رفت و رفت تا رسید به پستوی آسمانی اول به سراغ لوح های سرنوشت رفت . لوح های گلی و سنگی که تقدیر بنده ها ازپیش با خط های عجیب غریب روش نوشته شده بود . همه لوح های سرنوشت و زد شکست و یا در هوا پرت کرد. خنزر پنزر های دیگه ایی از قبیل بالهای کهنه فرشتگان یا کروبیان مقرب ، ستاره های سوخته و تیر شهاب های به مقصد نرسیده را دور ریخت و رفت سروقت پرونده های مربوط به خدایان قدیمی . چقدر پرونده روی هم تلنبار شده بود ! همه پرونده ها را در گوشه ای از پستو جمع کرد و به سراغ نمونه های ساخته شده آن ها در پستوی مجاور رفت .این تالار مختص نمونه های خدایان کهن بود . نمونه ها ی خدایان درختی ، پرنده ای ، حیوانی و انسانی ، خدایان ماری ، خدایان ستاره ای و ماهی و خورشیدی و آخر سر خدایان مطلقا انسانی با بال و بی بال . در گوشه تالار چشمش به یک تبرزین افتاد و با آن تبر زین آشور و شیوا را به خاک انداخت بسکه از دست این نوع خدایان شاکی بود . چشمش به گیلگمش افتادتعجب کرد و گفت : چه غلط ها تو هم خودت رو جز خدایان جا زدی ؟! در یک چشم به هم زدن او را به صورت گردی در آورد و فوتش کرد . به الهه های خوش تن و بدن که رسید به تماشایشان ایستاد و یاد ایام جوانی کرد . آن روزگارانی که ایشتار و ایزیس و ناهید و آفرودیت ، سر به سرش میگذاشنتد یا متلک بارش میکردند ، یا چشمکی نثارش میکردند و ناهید از کوزه آبش به او میداد او یک جرعه آب می نوشید و سرحال می آمد . وقتی الهه ها رو می شکست حتی اشک در چشمانش آمد . کوزه آب الهه ناهید و نشکست خدائیش را بگوییم مردوک و مهر و کوئتزال کوتل وآپولو را هم با تاسف خرد و خاکشیر کرد . آخه این خدایان آنوقت ها کیا بیایی داشتند ، به بنده هاشان سخت نمی گرفتند و برای آنها دلسوزی هم میکردند . اما خدای بنو همون وقت که لوح های سرنوشت را – که بیشترش به قلم او بود – می شکست خودش را گم و گور کرده بود .

کم کم گرمش شد از تالار در آمد و به آسمان نگاه کرد . خورشید با گردونه طلاییش به وسط آسمان رسیده بود به پستو برگشت اسناد مربوط به کوهای مقدس و پیش کشید . اسناد مربوط به شهر اور ، نینوا که بعدها شد کربلا ، بنارس ، چی چن ایتزا ، اورشلیم و بعد شهر های مقدس دیگر و بعد اسناد مربوط به سلسله کوه های هیمالیا ، زاگروس ، المپ قله های آند ، کوه طور ، تپه جلجتا ، کوه حرا و هر کوه مقدس دیگری که ممکن خدایان قدیمی بود یا کوه های دیکری که میعادگاه ارباب با بنده های سوگلیش بود . اسناد مربوط به شهرها و کوه هارو هم روی پرونده های خدایان قدیمی گذاشت . در پستوی آسمانی چیزی نمانده بود غیر از یک پرونده که مربوط به درخت های مقدس مثل درخت معرفت و شجره طیبه سدر و درخت های دیگر بود و در برگ های دیگرش اطلاعات دیگر مربوط به دعاها و طلسم ها و دلخوش کنک هایی که ارباب در این پانصد هزار سال برای نژاد شریف انسانی اش ساخته بود ، تدوین شده بود . گردونه دار پیر تمامی  اسناد و مدارک و کلیه پرونده های موجود در پستوی آسمانی را زیر بغلش گرفت و آورد گوشه آسمان انبار کرد . دستهایش را به هم زد و جرقه ایی پدید آورد و جرقه رو به پرونده ها و اسناد گرفت و همه شان را آتش زد .

دیکه معطل نشد تا سوختن آن ها را تماشا کند . رفت سر گنجه که هر روز دمدمه های صبح ستاره ها را با جاروی آسمانی اش می روفت و در آن می گذاشت و درش را قفل می کرد . اخه اگر ستاره ها را جای امنی نمی گذاشت ، ستاره ها توی آسمان ولو می شدند و هر کس از راه می رسید می خواست با آن ها یک قل دو قل بازی کند . مثل خورشید مثل فرشته های بی کار ، مثل بچه فرشته ها . کلید طلایی گنجه را که در گریبانش بود در آورد و صدا زد اوهوی بچه ها بیاید کمک . صدایش در آسمان پیچید میلیون ها بچه فرشته از گوشه کنار آسمان هجوم آوردند . انواع و اقسام گونی ها ، بسته به جمعیت شهرها و کشورها و دهکده ها ی هر مملکت در یک چشم به هم زدن آماده گردید و انواع و اقسام نردبام هایی که پله های آن ها از تکه های شعاع خورشید بود . کار بچه فرشته ها در آمده بود . خیلی هم از این کار خوششان می آمد . یک بچه فرشته ، صورت اسامی آدم ها را می خواند و دیگری سر گونی را باز نگاه می داشت و سومی به ترتیب اسامی ستاره ها را در گونی می ریخت . گونی های پر ستاره آماده شد و گردونه دار پیر با دست خودش سرشان را محکم بست و مهر و موم کرد و سپرد دست بچه فرشته ها . هر کدام یک گونی با صورت اسامی آدم ها تحویل گرفتند و رسید دادند . یک سرپرست کل و پنج وردست هم برای او تعیین کرد و دستور داد نردبامها را روی زمین استوار کنند!

منتظر بقیش باشید !! منبعش رو هم تو پست بعدی میگم !!!