"سپندار مذگان" یا " روز عشق "

ایرانیان از جمله ملت هایی بودند که زندگیشان با جشن و شادمانی پیوند فراوانی داشته و به مناسبت های گوناگون جشن می گرفتند و با سرور و شادمانی روزگار می گذراندند .

این جشن ها نشان دهنده فرهنگ ، نحوه زندگی، خلق و خوی و جهان بینی ایرانیان باستان است .

فلسفه بزرگداشت "سپندار مذگان" یا "اسفندار مذگان" به عنوان "روز عشق" به این صورت بوده :

سپندار مذ لقب ملی زمین است . یعنی گستراننده، مقدس، فروتن و زمین نماد عشق است ، چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می دهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندار مذگان را بعنوان نماد عشق می پنداشتند .

در ایران باستان در این روز جشن بزرگی برگزار می شد و دختران و پسران حلقه هایی از گل بر سر می نهادند و هدبه می دادند.

این روز در تقویم ایرانی دقیقا مصادف است با 29 بهمن، یعنی 3 روز پس از ولنتاین ، شاید هنوز دیر نشده باشد که روز عشق را از 26 بهمن (Valentine) به 29 بهمن (سپندار مذگان ایرانیان باستان) منتقل کنیم.